خوردگی میلگرد بستر گالوانیزه فولادی در بتن مسلح یکی از مهمترین مسائل دوام در طول عمر سازه می باشد. در این مقاله، تحقیقی برای یافتن رابطه بین میزان خوردگی بتن مسلح و حداکثر دامنه مثبت GPR انجام شده است.
خوردگی تسریع شده در آزمایشگاه با تحت تأثیر قرار دادن جریان مستقیم به میلگرد فولادی که در محلول آب نمک 5 درصد غوطه ور شده بود، شبیه سازی شد.
میزان خوردگی در میلگردها با سطوح مختلف از دست دادن جرم از 0٪ تا 45٪ متفاوت بود. سپس میلگردهای خورده شده در سه مخزن مختلف امولسیونی روغن با خواص دی الکتریک متفاوت مشابه بتن قرار داده شدند.
حداکثر دامنه از میله های خورده ثبت شد. یک رابطه خطی بین حداکثر دامنه های مثبت و میزان خوردگی بر حسب درصد کاهش سطح مشاهده شد.
پیشنهاد شد که رابطه بین حداکثر دامنه GPR و مقدار خوردگی را می توان به عنوان پایه یک تکنیک NDE برای تخمین کمی خوردگی استفاده کرد.
رادار نفوذی زمین (GPR) به طور گسترده در چندین نوع ارزیابی غیرمخرب بتن، مانند تشخیص و مکان یابی میلگرد، یافتن ضخامت بتن، و تشخیص حفره ها و ترک ها استفاده شده است.
GPR همچنین با موفقیت زیادی برای ترسیم خرابی در عرشه پل استفاده شده است . خوردگی میلگرد یکی از دلایل اصلی فرسودگی بتن مسلح است.
در طول خوردگی، محصولات حاصل روی میلگرد فولادی آندی جمع می شوند. اگر ترک وجود داشته باشد یا بتن بسیار متخلخل باشد، مواد خوردگی در اطراف میلگرد پخش می شود.
بنابراین خاصیت بتن اطراف میلگرد تغییر می کند و قطر موثر میلگرد کاهش می یابد. هنگامی که بتن در اطراف میلگرد بسیار متراکم است، محصول خوردگی در اطراف میلگرد جمع می شود اما نمی تواند در اطراف میلگرد به داخل بتن پراکنده شود.
دلیل آن این است که بتن با مقاومت بالا بسیار متراکم است. بنابراین، نفوذپذیری بسیار کم است. از آنجایی که مواد خوردگی را نمی توان در اطراف میلگرد در سنگدانه ها پخش کرد، روی سطح میلگرد باقی می ماند.
این تجمع تجمعی محصول خوردگی فشار بالایی ایجاد می کند. این فشار در بتن با مقاومت بالا بیشتر از بتن کم مقاومت است. بنابراین بتن با مقاومت بالا زودتر از بتن کم مقاومت ترک می خورد.
