چای، محصول برگ و جوانه گیاه کاملیا سیننسیس در سراسر جهان مصرف می شود. چای را می توان بر اساس روش تولید به عنوان تخمیر نشده نیمه تخمیر شده تخمیر کامل یا پس از تخمیر طبقه بندی کرد.
دمنوش چای سبز ترکیبی ستین حدود 3000 سال قبل از میلاد در جمهوری خلق چین کشف شد. در دوره سلسله تانگ در جمهوری خلق چین، لو یو (733-803)، که عموماً به عنوان بنیانگذار فرهنگ چای شناخته می شود.
کتابی سنتی با عنوان «کلاسیک چای» یا «چای سوترا» نوشت. 2 این کتاب تاریخچه چای، فنون و ظروف مورد استفاده برای تولید و همچنین روش تهیه و نوشیدن چای در جمهوری خلق چین را مورد بحث قرار می دهد.
چای سبز برای اولین بار بیش از 1000 سال پیش از جمهوری خلق چین به عنوان نوعی دارو به ژاپن آورده شد. در سال 1211، ایسای راهب ژاپنی ذن در کتاب خود به نام Kissa Youjouki در مورد اثرات مفید چای نوشت.
چای سبز حاوی مواد مختلفی است که دارای اثرات ویژه ای برای سلامتی هستند. به عنوان مثال، اعتقاد بر این است که کاتچین های پلی فنل چای اثرات محافظتی در برابر بیماری هایی مانند سرطان، چاقی، دیابت، تصلب شرایین، بیماری های عصبی و پوسیدگی دندان دارند.
اثرات در میان کاتچین ها، اپی گالوکاتچین گالات قوی ترین زیست فعالی را نشان می دهد. محتوای EGCG در چای سبز بیشتر از چای سیاه و چای اولانگ است که ممکن است برتری چای سبز را از نظر فواید سلامتی توضیح دهد.
کافئین باعث بیداری، کاهش احساس خستگی و اثر ادرارآور می شود. تیانین و γ-آمینوبوتیریک اسید فشار خون را کاهش می دهند و عملکرد مغز را تنظیم می کنند.
در این بررسی، ما عمدتاً بر روی فعالیت زیستی کاتچین‌ها، به‌ویژه بر روی EGCG تمرکز می‌کنیم که در بیشتر موارد بالاترین فعالیت را نشان می‌دهد.
ما عمدتاً بر روی اثرات مفید چای سبز بر روی بیماری‌های منتخبی مانند سرطان و دیابت تمرکز کرده‌ایم که آزمایش‌های اساسی برای آنها انجام داده‌ایم.
